Cleared for take-off....

Ik denk dat ik de afgelopen tijd beter niet had kunnen zeggen, dat het lekker gaat, want dit wordt meteen afgestraft . Vorige week heb ik maar 3 keer gevlogen.
Dit komt doordat we met 4 personen bij 1 instructeur zitten, wat teveel is. Daardoor kan niet iedereen elke dag vliegen.

Dinsdag zou ik eerst niet vliegen, maar toen ik bij de school aankwam, bleek dat er een vlucht niet doorging, waardoor ik op dat moment mijn S23 solo vlucht kon gaan uitvoeren. Dus toen meteen m'n mass&balance forumulieren ingevuld en het toestel gepreflight. Iets later hing ik in de lucht. Over deze vlucht is eigenlijk weinig bijzonders te vertellen, dezelfde manoeuvres als ik al vaker gedaan heb en daarna touch&go's gedaan.

Woensdag heb ik niet gevlogen, maar heb wel een briefing gehad voor vlucht D22 (die dus inderdaad na S23 komt voor mij, omdat dit beter uitkwam). Dit is namelijk basic IFR vliegen. Dit houdt in dat je daarbij vliegt door puur op je instrumenten te kijken en niet meer door naar buiten te kijken. Dit is omdat het tijdens het vliegen mogelijk is dat je onbedoeld in de wolken terechtkomt. Je moet dan een 180 graden bocht kunnen maken op je instrumenten om zo snel mogelijk weer uit die wolk te zijn. Ook kreeg ik uitleg over vliegen met behulp van navigatiebakens op de grond. Dit was op zich weinig nieuws, maar toch wel handig om het nog een keer uitgelegd te krijgen.

's Avonds heb ik de voorbereiding gemaakt voor D22, omdat ook een deel navigatievlucht was. Dus weer intekenen op de kaart en het navlog invullen. Dit ging dit keer al sneller dan de vorige keer, de 2e keer weet je namelijk al beter wat de bedoeling is.

Donderdag was het dus tijd voor D22. Eerst opgestegen vanaf Scottsdale en daarna naar de practice area. Hier liet Werner eerst het verschijnsel vertigo zien. Dit is de situatie dat de registratie van je evenwichtsorgaan niet klopt met de werkelijkheid. Ik moest daarvoor eerst m'n ogen dichtdoen waarna hij een bocht naar links ging inzetten. Daarna ging hij terugrollen naar rechts en moest ik zeggen wanneer ik dacht dat het vliegtuig weer horizontaal hing. Ik zat er dus helemaal naast. We hingen nog 20 graden naar links toen ik dacht dat we weer recht hingen. Wel erg goed om je bewust te worden van het feit dat je niet op je gevoel moet vertrouwen maar op de instrumenten.


(deze cartoon is volgens mij onder alle piloten wel bekend)

Daarna kreeg ik een kap op m'n hoofd zodat ik niet meer naar buiten kon kijken, maar alleen nog naar de instrumenten. Heel erg apart om dat zicht kwijt te raken.
Dit is echt een hele andere manier van vliegen, correcties die op de instrumenten heel klein lijken, zijn in werkelheid al snel groot, waar je dus bewust rekening mee moet houden. Ik vond het wel erg leuk om te doen! Voor een eerste keer ging het toch best aardig, al is het moeilijk om niet teveel gefixeerd te raken op 1 instrument waar je de rest "vergeet" te scannen. Als je snelheid bijvoorbeeld niet goed is, ben je druk bezig dat te corrigeren, waardoor je dus bijvoorbeeld vergeet je koers in de gaten te houden. Maar ook bij dit geldt "oefening baart kunst".

Hierna vlogen we naar Coolidge, wat een ongecontroleerd veld is ten zuid-oosten van Phoenix. Hier deden we een touch&go waarna we klommen naar de initiele hoogte van m'n navigatieplan, en toen gingen we dat uitvoeren. Dit was een kort plan, en halverwege gingen we diverten (uitwijken) naar een ander veld. Dus meteen een gegokte koers volgen en daarna op de kaart een precieze koers bepalen. Dit ging wel aardig goed, alleen heb ik het veld nooit gevonden. Dit kwam doordat het veld er anders uitzag dan ik verwacht had, een veel kleinere baan dan normaal en het asfalt zag er meer uit dan zand dan als asfalt, waardoor het wegviel tegen de omgeving. Maar ja, de navigatie op zich erheen was wel goed.

Daarna nog wat navigatie gedaan met behulp van bakens, dus eerst frequentie erin draaien, dan morse uitluisteren om te kijken of het de juiste is die je ontvangt (elk baken zendt z'n "naam" in morse uit) en daarna kijken op welke radiaal je zit (waar je zit ten opzichte van het baken). Hierna vlogen we radialen, hierbij zorg je ervoor dat de naald gecentreerd blijft op het instrument waardoor je dus op een rechte lijn blijft vliegen richting baken of van het baken af. Toen we ook hiermee klaar waren gingen we weer richting Scottsdale en na de landing daar kon ik weer 2 uur bijschrijven in m'n logboek. Erg leuk zo'n vlucht met deze nieuwe dingen!

Voor het eerst sinds 3 weken ben ik daarna weer gaan backseaten, Pieter had namelijk z'n eerste navigatievlucht. Dit was wel weer erg leuk om een keer te doen. Je hebt dan namelijk veel meer gelegenheid om van de omgeving te genieten en foto's te maken.


Net geklommen naar 4500 feet


Tegenwoordig ziet je steeds vaker wolken hier


Mijnactiviteiten bij Phoenix


Onderweg langs mooie bergen


Pinal, een vliegveld waar vliegtuigen opgeslagen staan, die op dit moment niet meer in gebruik zijn, wachtende op betere tijden voor hen. Zonde om te zien, vliegtuigen horen in de lucht


Ook nu kwamen we bij Coolidge, wel een leuk veld.

Vrijdag was het tijd voor m'n D24 checkvlucht, dit is de check zodat je daarna solo cross-country mag vliegen.
Cody zou deze check afnemen voor mij. Eerst een oral (mondeling), over regels en procedures, dit was niet een al te groot probleem, dus daarna de kist preflighten en er vandoor.

Ik weet nog steeds niet wat het was deze dag, niks maar dan ook echt niks, liep zoals het moest. Het begon al met de take-off, die niet echt soepel ging, daarna ging de navigatie niet helemaal goed. M'n landingen op Chandler was ik niet tevreden over, daarna gingen de stalls en steep-turns niet lekker en ook de transitie over Sky Harbor ging niet helemaal zoals het moest, ik was iets aan de late kant met contact opnemen met de approach daar. Wel op tijd, maar ik had beter wat meer speling kunnen nemen. Met andere woorden, ik liep de hele tijd achter de feiten aan.


Na de landing op Scottsdale had ik echt een rotgevoel, ik wist zeker dat ik de check niet gehaald had. Dat bleek bij de debriefing nog mee te vallen, ik had de check wel gehaald, maar ik krijg nog even een extra vlucht voor positional awareness en staying ahead of the aircraft.
Niks aan te doen, maar wel erg vervelend, aangezien ik met deze punten normaal eigenlijk geen problemen heb. M'n eigen instructeur snapte er ook niks van, wat dan wel weer prettig is om te horen.

Zaterdag kon ik de Dx (zo wordt een extra vlucht genoemd) niet krijgen omdat het via de DCFI (district chief flight instructor) moet gaan, en hij was helaas niet aanwezig. Zondag en maandag had ik weekend, maar dinsdag lukt het helaas ook niet om deze Dx te vliegen, doordat m'n instructeur geen contact heeft kunnen krijgen met de DCFI. Dit wordt dus pas woensdag . Dit betekent dus dat ik nu 4 dagen achter elkaar niet vlieg, hier ben ik echt niet blij mee, maar hopelijk is dit voorlopig ook de laatste vertraging, ik wil namelijk wel weer erg graag verder met het programma.

Dit was het wat vliegen betreft,
Afgelopen zaterdag hadden we met heel 04-02 (op 2 personen na die ergens anders waren) een barbeque in Deer Valley. Erg leuk om ook de klasgenoten van 4-2A en 4-2C weer eens te zien. Het was erg in ieder geval wel erg gezellig, en het eten (en bier) smaakte erg goed! Foto's hiervan komen (hopelijk) later

Ik ga nu eens even slapen, het is hier al bijna 00.30, hoogste tijd dus .

ps. de vorige post over de kikker, komt doordat we ons een beetje zaten te vervelen hier, voor de kikker achtergrond zie: Cleveringa.net