Cleared for take-off....

Ik heb begrepen dat er enige onduidelijkheid is ontstaan over de foto's op m'n log. Alle foto's die in flight gemaakt zijn, zijn alleen gemaakt op het moment dat ik aan het backseaten was, dus zeker niet tijdens solo vluchten! En foto's waarop ik zelf te zien ben aan het vliegen, zijn gemaakt door een klasgenoot die op dat moment achterin meevloog.

Tijdens solo-vluchten maak ik dus zeker geen foto's, aangezien dit de vluchtveiligheid zeker niet ten goede komt!

Hopelijk brengt dit wat meer duidelijkheid.

Martijn

Ik heb door de week weinig tijd om m'n log te updaten, dus ik denk dat ik het daarom op deze manier blijf doen. Ongeveer 1 keer per week een update over alles wat er de afgelopen week gebeurd is.

Het tempo zit er nog steeds goed in, we vliegen elke dag (behalve in het weekend natuurlijk), wat dus betekent dat we zo'n 5 vluchten per week kunnen doen.
Afgelopen week zijn er eigenlijk weinig nieuwe dingen bijgekomen, we zijn vooral heel veel bezig geweest met landingen oefenen. Hiervoor gaan we naar verschillende vliegvelden in de buurt, omdat Scottsdale toch wel vaak erg druk is met maar 1 baan. Hiervoor zijn we onder andere naar Williams Gateway airport geweest, wat wel apart is, omdat het een groot vliegveld is met 3 paralelle banen.


(Het platform, vlak na takeoff) , voor de duidelijkheid, deze is gemaakt vanaf de backseat tijdens vlucht D10

Wat wel nieuw was, is de precautionary landing. Al is dit niet zo heel erg verschillend van de practiced forced landing, het enige verschil is dat je hier wel motorvermogen hebt. Maar het kan zijn dat omstandigheden je ertoe dwingen het toestel ergens neer te zetten (weersomstandigheden, passagiers met een hartaanval etc.). Hierbij zoek je een veld uit waar je je toestel neer wilt zetten en daalt dan naar 500 feet AGL (above ground level). Bij het veld aangekomen zak je naar 250' AGL voor een inspectierun van het veld waarna je een circuit vliegt om het toestel te landen. Wij waren hier mee bezig, we hadden een mooie landingsplek uitgezocht en opeens kwamen we er achter dat we vlak over een shootingrange zouden vliegen, dus toen maar even weggedraaid, want daar wil je niet al te dichtbij komen.

Op het eind van de week gingen we ons voorbereiden op de D11 vlucht, dit is namelijk de pre-solo checkvlucht. Deze doe je met een andere instructeur, hij zit er dan naast en zegt niks, je moet dus laten zien dat je alles zelf kunt doen net zoals bij je solo. Werner had er alle vertrouwen in dus ik zou de check vrijdag hebben.


(early morning departure)

Op vrijdag had ik 's ochtends eerst mijn D10 en ging me daarna voorbereiden op de check die ik om 10.00 zou hebben. Cody (m'n instructeur van de eerste les) zou de check afnemen. Het begon met een mondeling over onder andere weerslimieten, luchtruimindeling en de VFR-chart. Dit was allemaal goed, dus toen naar de kist. Echter bleek de wind aangetrokken te zijn tot buiten de limieten dus we moesten de vlucht cancellen. Eenmaal het toestel afgesloten en de tie-downs weer vastgemaakt ging ik naar binnen en toen kwam Cody weer terug, we gaan toch, de wind is weer binnen de limieten. Dus het toestel weer losgemaakt en op weg gegaan. Eenmaal in de lucht bij het eerste circuit bleek de wind toch erg aangetrokken en daardoor was het ook erg turbulent geworden. We hebben daarom maar besloten een full-stop aan te vragen en de check uit te stellen tot zaterdag. Wel een tegenvaller, maar het was gewoon niet te doen.

Op zaterdag heb ik toen m'n check gedaan met Jerod Bybee, de flightsafety officer van Sabena, dus als er iemand is die op veiligheid let, dan is hij het wel. Het mondeling hoefde ik gelukkig niet meer te doen, omdat dat de dag ervoor al in orde was. Na takeoff zijn we naar Deer Valley gegaan om daar wat touch&goes te doen, ik vond het zelf erg lekker gaan. Na een aantal te hebben gedaan met verschillende configuraties zijn we teruggegaan naar Scottsdale. Na de landing zijn we gaan debriefen en hij vertelde me meteen dat hij het een erg goede vlucht vond en dat ik het dus gehaald had. Er waren natuurlijk wel wat puntjes wat beter kon, maar dat maakte niks uit. Dit was best wel een opluchting, omdat zo'n check toch best wel spannend is.

Werner heeft toen m'n logboek afgetekend dat ik solo mag vliegen + de rest van de administratie voor de solo in orde gemaakt. Ik zou namelijk 2 uur later m'n solo vlucht hebben.
Daarna ben ik dus onderweg gegaan met Werner voor m'n solo, de bedoeling was om eerst 3 circuitjes te vliegen met hem en als hij er alle vertrouwen in had zou ik alleen gaan. Dit viel echter tegen, een check en een solo-vlucht op 1 dag was teveel van het goede, het kost namelijk allemaal nog erg veel energie. De circuitjes waren rommelig net zoals de landingen. De solo hebben we dus niet door laten gaan, maar uitgesteld tot maandag. Dit was toch wel een tegenvaller, omdat je er erg naar uitkijkt. Normaal doe je ook niet 2 vluchten op 1 dag, maar we zouden dit doen, omdat Werner op zondag voor 2 weken naar België zou gaan. Helaas kon hij dus niet bij m'n eerste solo zijn.

Zondag had ik lekker vrij, al was dit maar de enige dag weekend, lekker gerelaxed en natuurlijk (opnieuw) voorbereid voor de solo.

Maandag was het dan zover. Ik heb tijdelijk een andere instructeur, Jim Arnold. Eerst met hem 3 circuitjes gevlogen en toen teruggetaxied naar de parking. Daar de motor uitgezet en Jim stapte uit, met de woorden "good luck" deed hij de deur achter zich dicht en ging er vandoor. Daar zat ik voor het eerst alleen in de kist. Dus de checklist er maar weer bijgepakt en de checks gedaan en toen de motor gestart. Wat een apart gevoel als je daarna voor het eerst alleen wegtaxied! Naar de active runway getaxied en daar de toren opgeroepen dat ik ready for departure was voor mijn eerste solo. Iets later kwam de takeoff clearance en daar ging ik! Dit voelt echt zo geweldig aan, als je voor de eerste keer alleen de lucht in gaat! De kist klimt echt duidelijk harder en reageert veel sneller op z'n controls. Volgens mij is tijdens de hele solo die grijns niet meer van m'n gezicht gekomen. Na 3 (mooie) landingen zat het erop, helaas, ik had nog wel meer rondjes willen vliegen. Na aangekomen te zijn bij de parking kwamen m'n klasgenoten er al aan. Ik moest in het toestel blijven en zij drukten het toestel terug naar z'n parkeerplaats.


(afgeven van de sleutel voor het bagageruim)

Daarna uit het toestel en op hun schouders richting de auto.


(wat een service, je hoeft geen eens zelf te lopen)


(In de kofferbak van de Cadillac)
Toen met de auto naar het lokale hotel en daar kieperden ze me in het zwembad. Dit is namelijk een traditie in de luchtvaart, dat je na je eerste solo niet meer de grond mag raken totdat je in het zwembad hebt gelegen.








(even een rondje zwemmen in het zwembad)

Na uit het zwembad geklommen te zijn knipte m'n instructeur m'n stropdas af (nog zo'n traditie) en zat m'n eerste solo er op.





Na teruggelopen te zijn naar Sabena (om even droog te worden) heb ik daar de rest van de adminstratie gedaan, dat moet namelijk ook altijd gebeuren. En daarna gewacht op Olfert, die namelijk na mij solo ging, om te helpen hem ook in het zwembad te gooien.


(Olfert tweede keer solo op 1 dag)

Op deze maandag zijn er in totaal 5 solo gegaan, wat het totaal op 6 brengt, dus al bijna de helft van de Scottsdale groep.
Vanaf nu zal ik nog veel vaker solo gaan, volgende vlucht is dual, daarna solo, daarna dual en daarna 3 solo vluchten op rij, erg leuk dus!

Groeten, Martijn

Ik heb nu weekend, dus weer tijd voor een nieuwe log. Ik ben nu weer 4 lessen verder sinds m'n vorige log, D06 was dus de laatste. Het tempo zit er best wel goed in, er zijn verder geen vluchten gecancelled, elke vlucht die op het rooster stond ging ook gewoon door. Hopelijk houden we dit zo vol!

Het vliegen zelf begint al wat gemakkelijker te gaan, heading en altitude vasthouden gaat best wel goed. Ook tijdens bochten en dergelijke kan ik nu beter hoogte houden. Het is gewoon erg belangrijk om goed naar buiten te kijken en vliegen op het beeld dat je in je ruit ziet, dit is in het begin alleen een beetje lastig, omdat je erg de neiging hebt veel op de instrumenten te kijken.


(zo kan je geen eens op je instrumenten kijken)

Er zijn nu ook weer nieuwe dingen bijgekomen, zoals variaties op de stalls (overtrek). We oefenen nu verschillende soorten stalls, zoals de clean stall, go-around stall, departure stall etc. Allemaal zijn ze net iets anders in vliegtuigconfiguratie en powersetting. Ook dit begint nu beter te gaan, in het begin had ik de neiging te veel te corrigeren omdat je toch een schrikreactie krijgt bij een stall. Nu weet ik dat het in feite weinig voorstelt en dat je met rustige correcties veel beter uit de stall komt en dus ook veel minder hoogte verliest.

Verder zijn we nu ook zelf aan het starten en landen, vooral het landen is echt hard werken! Je bent vooral op final approach constant je pitch (neusstand) aan het veranderen om op de juiste plek de baan te raken en gas aan het veranderen om je snelheid op de juiste waarde te houden. Ook het inschatten van wanneer je begint met het toestel afvangen is wel lastig, te vroeg en je hebt nog teveel verticale snelheid waardoor je hard op de baan klapt, te laat en je verliest teveel snelheid waardoor je ook te hard op de baan klapt. Maar volgens mij doe ik dit nog wel aardig goed want het landingsgestel zit nog onder de kisten. Ook de instructeur ziet het wel zitten dat de landingen helemaal goedkomen, dit is wel fijn om te horen, aangezien het landen het moeilijkste deel van het hele vliegen is.


(landen op Scottsdale, runway 21)

Ook zijn we nu begonnen met de practiced forced landing (PFL). Tot nu toe heeft Werner het alleen nog voorgedaan, maar dit houdt in dat hij het gas plotseling dichttrekt, om een engine failure te simuleren. Je gaat dan eerst naar de goede neusstand om de snelheid te vliegen waarbij je nog het verste kan komen, dan zoek je een veld waar je je noodlanding gaat maken en daar stuur je dan zo heen dat je hem daar ook neer kan zetten. Dit valt hier nog wel tegen, omdat het overal woestijn is met cactussen die niet echt meegeven. Hierna doe je de mayday call om anderen te waarschuwen dat je problemen hebt, zodat ze je gaan zoeken als je geland bent, je wilt namelijk niet dagen in de woestijn zitten.
Daarna doe je de emergency checklist waarbij je probeert de motor te herstarten, wat tijdens training natuurlijk nooit lukt. Als dit niet werkt ga je je voorbereiden op de noodlanding waarbij je het toestel secured (brandstof afgesloten, elektriciteit afsluiten etc.). En dan zorg je ervoor dat je het toestel op je noodlandingsveld neerzet. Dit doen we tijdens de training natuurlijk niet, maar we komen wel erg laag voordat het gas er weer opkomt.


(goed te zien op deze foto hoe laag je nog komt)

Over het algemeen is Werner erg tevreden hoe het vliegen gaat, dus als alles meezit en er geen vluchten gecancelled worden, ga ik over iets meer dan een week al solo! Erg spannend!

Dat het hier in Arizona goed droog is, is goed te merken. Constant zijn er delen van het luchtruim afgesloten omdat ze weer ergens aan het blussen zijn. Toen ik afgelopen week een keer terugkwam van de supermarkt zag ik al een bende rook richting het noorden. Een dag later was ook goed te zien dat er brand was geweest, een flink stuk natuur was daar afgebrand vlakbij de stad.


(het afgebrande stuk, wat vlakbij het huis van de instructeur bleek te zijn)

Ook zagen we tijdens het vliegen nog een brand, dit was wel in de stad, wat er precies in de brand stond was alleen lastig te zien.



Verder hadden we nog bij het hotel een brand, dit was alleen een gecontroleerde van de barbeque. Erg lekker, met echte American sized T-bone steaks!



Het weer begint hier nu trouwens ook iets te veranderen, nog steeds net zo warm, alleen is de vochtigheid soms wat hoger waardoor het meteen drukkender aanvoelt. Ook zie je aan het eind van de middag nu redelijk zware buien boven de bergen, al blijft het hier in de stad wel droog. Vandaag was het ook een groot deel van de dag bewolkt en zagen we onweer in verte, door deze bui begon het ook bij ons erg hard te waaien, wat meteen tot gevolg had dat al het stof en zand van de afgelopen maanden in de lucht geblazen werd, waardoor je zo ongeveer gezandstraald werd als je buiten liep. Volgens de locals begint normaal in augustus hier een soort van Monsoen, zodat je soms erg heftige buien hebt, we zullen wel zien.

Morgen (maandag) ben ik nog lekker vrij, omdat m'n weekend op zondag en maandag valt. Hier ga ik dus nog even lekker van genieten, het vliegen is namelijk inspannend genoeg, maar wel geweldig om te doen!!

Greetings, Martijn

Afgelopen zaterdag heb ik m'n tweede vliegles gehad. Ik zou de bus nemen van 5.10, maar wat er kwam, geen bus. Later bleek dat er een andere driver was en hij wist niet dat hij ook langs het hotel moest. Dus toen maar een taxi genomen naar het vliegveld. Hierdoor kwam ik wel iets te laat bij Sabena, maar gelukkig was Dave al begonnen met de voorbereiding. Even later kwam Werner (onze instructeur) er ook bij en hebben we doorgesproken wat we deze les zouden gaan doen. Ook hebben we wat beter kennis gemaakt en allemaal verteld wat we hiervoor gedaan hebben.
Werner heeft de opleiding tot verkeersvlieger gedaan bij Sabena Flight Academy, maar vlak daarna ging Sabena failliet. Hierdoor heeft hij verschillende andere dingen gedaan in de luchtvaart zoals para's droppen in Canada, maar ook op de grond gewerkt voor de afhandeling van vliegtuigen. Hierna is hij instructeur geworden en is zo bij Sabena Scottsdale beland. Uiteindelijk heeft hij dus hetzelfde doel als wij allemaal, de lucht in met een verkeersvliegtuig.

Hierna zijn we naar het vliegtuig gelopen en hebben weer de walk-around gedaan. Het eerste wat opvalt is dat toch elke instructeur het iets anders wilt, zodat je je ronde moet aanpassen. Maar ja, we worden verkeersvlieger en van ons wordt verwacht flexibel te zijn, dus dat zijn we dan ook

Toen we niks aan het toestel konden vinden wat niet goed was zijn we ingestapt om te vertrekken. Dave vloog als eerste, dus ik mocht achterin om alles te observeren. Na de take-off zijn we dit keer naar de north-east practice area gegaan waar we eigenlijk dezelfde dingen hebben geoefend als de eerste keer. Na de landing op Scottsdale was ik aan de beurt, Dave bleef aan de grond, omdat hij een beetje last had van luchtziekte. Na naar de baan getaxied te zijn, zijn we opgestegen (dit keer deed ik het helaas niet zelf, omdat Werner meer de Syllabus aanhoudt en volgens dat doe je de take-off pas in je 3e les).


(Drukte bij het holding point van de baan)


(de McDowell mountains ten oosten van Scottsdale)


(Golf course ten noord-oosten van Scottsdale)

Toen naar de north-east practice area en daar weer climbs, cruise-climbs, descent, glides, turns, level flight etc. geoefend. Werner liet nog steep-turns (45 graden bank) , approach to stalls en full stalls zien. Dit voel je wel goed in je maag. En natuurlijk werd nog geshowed hoe je het toestel hier weer uit brengt. Na een tijdje was het weer tijd om terug te gaan naar Scottsdale en ik kon de volgende les weer bijschrijven in m'n logboek.

Bij de de-briefing was Werner best wel positief over hoe ik vloog, wat wel fijn was om te horen, want ik was zelf nog niet helemaal tevreden over bepaalde dingen. Maar misschien verwachtte ik al wel iets te veel. Al is kritisch zijn natuurlijk nooit echt verkeerd.


Zondag was ik vrij, dus die dag lekker gebruikt om uit te slapen, en de vlucht van maandag voor te bereiden.

Maandag: We hadden de hele vluchtvoorbereiding gedaan, toestel gecheckt en Werner had ons gebriefd over de bedoelingen van vandaag, dus op naar het toestel. Bij de preperation checklist staan er dan de items, battery-master (on), left magneto (on), mixture (rich). Maar daar ging het al mis, de mixture lever zat hartstikke vast. Dit hadden we al gelezen in het maintenance log, maar volgens de maintenance zat het binnen de limieten. Dit zat ons toch niet lekker dus maar even een monteur erbij gehaald, die al meteen zei dat dit onacceptabel was en het toestel was dus meteen grounded. Waarschijnlijk kon het de vorige keer afgetekend worden doordat de handle soepeler beweegt als hij eenmaal warmer wordt.

Er was nog een kans dat we nog 1 vlucht zouden doen, want de monteur zou er meteen even naar kijken, maar het bleek langer te duren dan hij eerst gehoopt had, waardoor we dus helaas helemal niet meer weg konden. De tijd die we daardoor overhadden hebben we dus maar gebruikt om bepaalde vluchtfases door te spreken en we zijn naar de vliegkaart wezen kijken om na te gaan wat alles betekent wat erop staat. We zijn dus niet voor niks gekomen, al hadden we natuurlijk liever gevlogen.

Morgen (dinsdag) hebben we een nieuwe kans, maar dan moeten we eerst met de bus naar Deer Valley, want de baan op Scottsdale gaat pas om 10.00 uur open. Daarom zijn vandaag alle toestellen al overgevlogen naar Deer Valley zodat we dan wel 's ochtends kunnen vliegen. Hopelijk is er met dat toestel niks mis!

Groeten, Martijn

Ik ben bang dat dit een lange log gaat worden met veel foto's, maar volgens mij hebben de meeste lezers daar niet zo veel problemen mee.

Nadat donderdag de eerste vliegles niet door was gegaan hadden we op vrijdag een herkansing. We moesten de bus hebben van 4.40 zodat we rond 5.00 bij Sabena aankwamen.

Eerst maar even naar beneden de ATIS uitluisteren. ATIS staat voor Automatic Terminal Information System, dit is een frequentie waar constant informatie op wordt uitgezonden over het weer, banen in gebruik en verdere bijzonderheden. Na dit genoteerd te hebben bleek dat het ruim in onze limieten lag dus wat dat betreft kon de vlucht doorgaan. Daarna hebben we de map opgehaald van "ons" vliegtuig. Het eerste wat opviel was dat de sleutel van het vliegtuig er niet in zat, maar daarvoor zouden we wel even naar maintenance gaan, aangezien zij altijd reserve sleutels hebben. Hierna zijn we naar boven gegaan om verder de vlucht voor te bereiden. Eerst even gekeken hoe het zat met de technische staat van het toestel, alle meldingen aan maintenance waren afgetekend dus ook wat dat betreft was het een go.

Toen maar achter de computer gedoken om het weer te checken en de NOTAMS (voor uitleg zie vorige log). Ook dit was allemaal goed. Even later kwam Cody er ook aan en heeft hij ons verteld wat de bedoeling van de eerste les was. Met behulp van hem zijn we de prestatie grafieken van de Piper Archer ingedoken om te kijken hoeveel start en landingsbaan we nodig hadden met de huidige condities. Dit is voor de Archer met de meeste banen geen factor, omdat zo'n klein toestel snel de lucht in is en ook snel weer stil staat.

Toen ook dit klaar was zijn we naar buiten gegaan naar het vliegtuig. Eerst heeft maintenance de deur van het toestel voor ons geopend met de reserve sleutel. Hierna hebben we het toestel helemaal gecheckt. Dit was allemaal in orde, dus we konden weg.


(Me and my plane)

Ik vloog als eerste, dus Olfert dook achterin het toestel (met camera om foto's te maken) en ik linksvoor. In de grote luchtvaart is dit de stoel van de captain, ik voelde me dus al meteen thuis. Eerst maar even de checklisten erbij gepakt en nadat we het eerste deel hadden doorlopen was het tijd om de motor te starten. Gelukkig sloeg de motor in 1 keer aan. Nadat Cody het toestel naar de taxibaan had getaxied, moest ik m'n eerste oproep aan de verkeersleiding doen.



"Scottsdale ground, goodmorning, Archer 4177P with Tango approaching A3 request taxi" de verkeersleiding kwam snel terug met het bericht "Archer 77P taxi runway 3", we hadden dus toestemming om richting de startbaan te taxien. Nadat Cody het toestel op de taxibaan had gedraaid was het mijn beurt om de controls over te nemen, het viel me mee hoe recht ik het toestel nog over de centerline ook kon taxien, want je stuurt met je voeten ipv. met je handen zoals in een auto. Bij de baan hebben we de laatste checks gedaan en nadat ik Scottsdale Tower had opgeroepen mochten we de baan op draaien en kregen we toestemming om take-off te gaan. Ook dit mocht ik zelf doen.



Het gas rustig naar voren tot Full Power, rechts voeten geven om te compenseren voor de neiging van het toestel naar links weg te draaien door de motoreffecten. Bij 60 knopen rustig de yoke naar je toetrekken en we waren airborn.



Nadat we 500 feet boven de grond vlogen maakten we een linkerbocht om richting de Northwest Practice Area te gaan.

Hier aangekomen hebben we verschillende dingen geoefend. Level Flight, turns, climbs, descents (dalen met minder power), glides (dalen met power naar idle). Wat heel belangrijk is tijdens het vliegen is dat je erg veel naar buiten moet kijken en het toestel moet vliegen door de neus ten opzichte van de horizon te zetten, als je dit goed doet wordt je snelheid en klimsnelheid vanzelf de juiste. In theorie klinkt dit erg makkelijk, maar in de praktijk valt dit nog niet altijd mee.

Hier een paar foto's van het vliegen wat hier werkelijk schitterend is, tijdens het vliegen heb je alleen niet al te veel tijd om hier van te genieten. Dat komt waarschijnlijk later wel als het vliegen echt een 2e natuur wordt.


Climbing...








Turning....


Nog steeds turning...

Hierna nam Cody de controls over en zijn we naar Deer Valley gegaan, hier heeft hij het toestel geland en na van de baan afgedraaid te zijn, mocht ik Deer Valley Ground oproepen om naar de parking te taxien. Na toestemming te hebben gekregen heb ik het toestel naar de parking gereden en daar hebben we de motor afgezet.

Echt een geweldige ervaring dit, dit is echt waar je het allemaal voor doet!

Toen we uitstapten zagen we al op een dakterras bekende uniformen. Het bleken klasgenoten te zijn die vliegen vanaf Deer Valley. Erg leuk om ze daar tegen te komen. Het bleek dat ze daar zaten, omdat Piet z'n eerste solo had. We hebben z'n tweede touch&go gezien, wat er netjes uitzag. Helaas hebben we z'n terugkomst niet gezien en dus ook niet gezien dat hij met uniform het zwembad ingegooid werd (dit is een luchtvaarttraditie na je eerste solo). Toen maar het luchthaven gebouw in waar Olfert zijn vlucht heeft voorbereid. Toen dat klaar was zijn we weer naar het toestel gegaan en herhaalde dezelfde procedure zich.



Toen wij op het punt stonden weg te gaan kwam er nog een Cessna Caravan naast ons staan.


(Toch wel een stukje groter dan onze kist)

Nadat ook Olfert de take-off had gedaan, hadden we een erg mooi gezicht op Deer Valley.



Hierna weer richting de Practice Area waar Olfert dezelfde dingen heeft geoefend als ik.
Daar vlogen we oa. over Lake Pleasent wat een schitterend gezicht was met de reflectie van de zon erin.



Na hier een tijdje gevlogen te hebben zijn we weer teruggegaan naar Scottsdale en zijn weer geland op runway 3. Na terug getaxied te zijn naar Sabena hebben we het toestel weer op z'n plek neergezet en zijn we gaan debriefen met Cody.

Zelf was ik best wel tevreden hoe het ging voor een eerste keer, Cody was ook tevreden, wat natuurlijk altijd leuk is om te horen. Natuurlijk zijn er nog punten waar verbetering mogelijk is, maar daarvoor zitten we ook hier. Hierna heeft hij nog een uitleg gegeven wat de bedoeling was voor de volgende les en wat we daarvoor moesten bestuderen. Dit is dus de overtrek, checklisten en de aanvliegprocedures voor het vliegveld.

Hierna moest de administratie nog gedaan wordenk, dat is nog erg veel. Logboek moest ingevuld worden, Syllabus, Sabena Flight Logger, KLS daily activity record. Nadat dit ook klaar was konden we terug naar het hotel, om weekend te houden, omdat Cody z'n vrije dagen op zaterdag en zondag heeft (het weekend kan hier ook midden in de week vallen).

De rest van de dag heb ik het rustig aan gedaan, omdat ik toch pas maandag weer zou vliegen. Alleen toen ik 's avonds bezig was met het eten te koken werd er gebeld. Het was Werner Smolders, ook 1 van de instructeurs van Sabena. Het bleek dat ik vanaf nu samen met Dave bij hem was ingedeeld, aangezien het niet normaal is dat je met 4 man bij 1 instructeur zit. We zaten namelijk met 4 man bij Cody en Dave zat met nog 3 anderen bij Aaron Nave. In het KLS operations manual staat namelijk dat de verhouding 3 studenten en 1 instructeur is om het programma zo vlot mogelijk te laten verlopen.
Hij vertelde dat we de volgende dag om 6 uur zouden vliegen, wat erg leuk is natuurlijk, maar hier was ik niet van uitgegaan en had dus nog niks voorbereid. 's Avonds dus een hele tijd met m'n neus in de boeken gezeten om toch goed voorbereid te beginnen. Ik heb het uiteindelijk allemaal wel af kunnen krijgen en om 22.00 ben ik gaan slapen, omdat de wekker de volgende dag al om 4.20 weer zou gaan.

Dit is het voor nu, de log van de 2e vliegles komt zeer binnenkort!

Groeten, Martijn