Cleared for take-off....

Ondertussen is hier al weer veel gebeurd.

Ten eerste ben ik begonnen met Piper Arrow vliegen, dit is wel even wat anders. Tijdens de eerste vlucht zijn we naar de northwest practice area gegaan om daar een beetje het gevoel voor de kist te krijgen. Ook deden we hier wat steep turns en stalls. Daarna zijn we naar Deer Valley gegaan voor touch&go's. Hier merk je toch wel goed dat de Arrow anders reageert en zwaarder is dan de Archer. Ik was zelf niet echt tevreden, maar ja, het was ook de eerste les. Het is allemaal toch best wel anders door een constant speed prop en een retractable gear.

Tijdens de lessen tot de D45 check zijn we verder gegaan met Airwork en navigatie. Gelukkig kwam de gewenning aan de kist best wel snel. Voor navigatie maakt het natuurlijk eigenlijk niet uit met wat voor kist je vliegt, de snelheden liggen wel iets hoger, maar daar merk je nauwelijks iets van. Persoonlijk vind ik de Arrow wel lekkerder vliegen dan de Archer, hij is wat stabieler en reageert goed op z'n controls. Ook vind ik het wat leuker vlieger, het is allemaal net wat complexer door de prop en de gear.

Afgelopen woensdag had ik m'n D45 check, hier ben ik naar de south practice area geweest volgens navplan om daarna een diversion te krijgen naar een kruising van een powerline met een snelweg. Daarna hebben we hier steep turns, stalls, en een PFL gedaan. Toen we hiermee klaar waren zijn we naar Casa Grande gegaan waar ik wat circuitjes heb gevlogen om daarna hier ook een full stop landing te maken. Ik ging hierna namelijk backseaten bij een klasgenoot die op de heenweg bij mij achterin zat . Dit was ook wel even leuk om te doen, hij vliegt namelijk al IFR zodat ik alvast kon zien hoe dit in z'n werk ging met oa. het multicrew concept. Tijdens IFR vlieg je namelijk net zoals later in de grotere toestellen als crew. Jij als PF (pilot flying) en de instructeur als PNF (pilot not flying). De PNF leest dan de checklisten, doet de radio's en doet de gear, flaps en mixture. De PF kan zich dan voornamelijk richten op het vliegen zelf.

Na de landing op Scottsdale zijn we gaan debriefen waar ik te horen kreeg dat ik deze check gehaald had. Dus de volgende dag kon ik m'n D46 VFR eindcheck gaan doen. Dat was wel fijn nieuws om te horen, vooral met de vorige 2 checks in m'n achterhoofd die niet zo lekker waren gegaan .

Donderdag was het dan zover, ik had m'n D46 check. Hier was ik echt al dagen voor aan het leren geweest, verschillende theorieboeken weer doorgebladerd, kaarten helemaal bekeken wat er allemaal opstaat en wat het betekent, het AOM heel aandachtig bestudeerd, het OM (operations manual) opnieuw doorgenomen. Met andere woorden, erg druk aan het leren geweest dus . Deze check krijg je namelijk met een Nederlandse KLS instructeur in tegenstelling tot de andere VFR checks. Mede daardoor en omdat het toch een eindcheck is worden de eisen hier wat hoger gelegd. De check begon met een mondeling examen, wat ik op zich wel mee vond vallen, wel een paar dingen die ik niet wist, maar ik heb hier toch een goede beoordeling op gekregen.
Daarna zijn we gaan vliegen, hier komen alle onderdelen die je geleerd hebt eigenlijk aan bod. Navigatie, diversions, circuitjes, Airwork, Emergencies etc. Na dit allemaal gedaan te hebben zijn we teruggekeerd naar Scottsdale. Na een glide-in landing (gesimuleerd zonder motorvermogen) ben ik teruggetaxied naar de parking en heb het toestel afgesloten. Ik had op dat moment toch wel een beetje m'n twijfels over hoe het gegaan was, niet alles was helemaal goed gegaan, maar ik had aan de andere kant geen grote fouten gemaakt. Een dubbel gevoel dus.

Dus zo snel mogelijk het toestel teruggeduwd naar z'n parkeerplaats en het papierwerk ingevuld. Daarna naar boven om de uitslag van de jury te horen . Gelukkig hoefde ik hier niet lang op te wachten, ik kreeg al zowat meteen te horen dat ik het gehaald had . Wat een enorme opluchting was dit. Je zit je toch best wel een beetje zenuwachtig te maken voor deze check. Hierna de vlucht doorgesproken en de nodige handtekeningen gekregen.

Dat was de VFR (visual flight rules) dus, ik kan eindelijk gaan beginnen met de IFR (instrument flight rules). Dit is het vliegen op instrumenten, dus zonder naar buiten te kijken en het navigeren gaan met bakens in plaats van visuele herkenningspunten buiten.

Ik had verwacht dat ik maandag pas de eerste vlucht zou hebben, maar ik keek 's middags op het rooster en zag mezelf al ingepland staan voor vrijdag. Dus snel de boeken ingedoken, eerst even het AOM doorkijken om te zien wat er allemaal gezegd wordt over de multi-crew procedures en daarna het Instrument Training Manual om me voor te bereiden op de eerste IFR vlucht.

Vrijdag had ik deze vlucht, eigenlijk waren het er 2, allebei in de simulator. Dit is een Frasca 242, wat eigenlijk multi-engine is, maar voor het vliegen op zich maakt dat weinig uit (tot er een motor uitvalt, maar dat gaan we pas in Nederland doen).



De simulator bij ons op school is hetzelfde als deze, alleen dan met een iets minder mooi beeld naar buiten toe. Wij hebben 2 monitoren in tegenstelling tot deze die een projectie systeem heeft. Al maakt dit eigenlijk niet uit, je kijkt toch alleen maar op je instrumenten, omdat je toch de hele tijd in de wolken vliegt . Alleen het landen is een stuk lastiger dan in de werkelijkheid, het is namelijk erg moeilijk om hoogte in te schatten doordat je de diepte mist.

De vluchten zelf waren erg leuk om te doen, wel erg inspannend omdat je constant helemaal gefocust bent op de instrumenten, plus het feit dat de simulator erg gevoelig is op z'n altitude (hoogte). Morgen mag ik weer een keer op de sim, dan gaan we oa. op navigatiebakens vliegen. Ik ben benieuwd hoe dat is.

Helaas heb ik bij deze log maar weinig foto's, heb er wel wat gemaakt van het dak vanaf het Sabena gebouw van het vliegveld in het donker toen ik aan het wachten was op de bus naar de appartementen. Hieronder 1 hiervan.



Deze was nog wel redelijk gelukt, de rest was eigenlijk allemaal bewogen .

Groeten, Martijn.